Miesiąc: grudzień 2013

Istota osiągnięć szkolnych

„Aby szkoła mogła prawidłowo oddziaływać na rozwój dzieci i młodzieży, powinna być zorientowana w działalności (poczy­naniach) swoich wychowanków w środowisku pozaszkolnym i stosunku społeczności lokalnej do szkoły”.[i] „Współpraca szkoły ze środowiskiem, z instytucjami pozaszkolnymi (edukacji równoległej) jest konieczna. Nawet najbardziej uniwersalna szkoła nie może we własnym zakresie w pełni zastąpić uczniom takich instytucji, jak kościół, domy kultury, place zabaw, kluby sportowe, świetlice, czytelnie oraz powszechne instytucje kultury masowej łącznie z właściwym klimatem i siłą oddziaływań wychowawczych domu rodzinnego.”[ii]

Jeżeli dochodzi do zmian w otoczeniu dziecka (a głównie chcę podkreślić oddziaływanie wychowawcze domu rodzinnego i szkoły), to częstokroć zaczynają pojawiać się niepowodzenia szkolne u dzieci. Niepowodzenie jest procesem, który zaczyna się w momencie dla niego nie znanym, ale na pewno przełomowym w życiu i dla życia dziecka. W toku tego procesu powinniśmy rozpoznać braki w wiado­mościach i w zachowaniu dziecka.

Ze względu na nasilanie się procesu niepowodzenia wraz z upływem czasu, Wincenty Okoń wyróżnia w nim dwie fazy, dzieląc niepowodzenia na ukryte i jawne. Niepowodzenia ukryte autor porów­nuje do choroby: im szybciej je rozpoznamy w utajonej fazie rozwoju, tym szybciej dojdzie do usunięcia.

„Pojęcie powodzenia i niepowodzenia w nauce szkolnej możemy i musimy rozpatrywać łącznie, w nauczaniu bowiem, kiedy
kończy się powodzenie, wówczas zaczyna się niepowodzenie – i odwrotnie”.[iii]

Skuteczność nauczania jako jeden z głównych celów pociąga za sobą konieczność zwalczania niepowodzeń i ich skutków. Taki punkt widzenia prowadzi do próby najdokładniejszego ustalenia istoty i treści niepowodzenia, musimy wiedzieć z czym walczymy. Aby skutecznie walczyć z niepowodzeniem dzieci w nauce należy określić tak wymagania, czyli wyniki pracy szkoły i dziecka, aby były one jednoznacznie rozumiane przez wszystkich. Należy zapewnić dziecku odpowiednie warunki nie tylko w szkole, ale także w środowisku rodzinnym i rówieśniczym.

[i] E. Trempała, Szkoła a edukacja równoległa (nieszkolna), Bydgoszcz 1994 r., s. 199

[ii] Tamże, s. 200

[iii] J. Konopnicki, Powodzenia i niepowodzenia szkolne, Warszawa 1966 r., s. 14

Potencjalny wpływ metody Konferencja Grupy Rodzinnej (KGR) na rodzinę, profesjonalistów

Potencjalny wpływ KGR zostanie oparty o wyniki badań dotyczących takich zagadnień jak wartości tej metody dla rodzin, kontaktu wcześniejszego respondentów z tą metodą, jej potencjalnego wpływu na rodzinę, profesjonalistów oraz system pomocy rodzinie. Przedstawię również argumenty przemawiające za wprowadzeniem tej metody do polskiego systemu pomocy rodzinie.

Poniższy wykres (Wykres 2) zawiera odpowiedzi na pytanie czy spotkał/a się Pan/Pani z metodą Konferencja Grupy Rodzinnej przed szkoleniem?

Wykres 2. Kontakt respondentów z metodą Konferencja Grupy Rodzinnej przed szkoleniem (N=47)

Źródło: badania własne.

W badanej populacji osób uczestniczących w szkoleniu na koordynatorów Konferencji Grupy Rodzinnej większość osób nie spotkała się z tą metodą przed szkoleniem. Spośród 47 respondentów 28 (60 %) nie spotkało się wcześniej z metodą, a 19 (40 %) osób tak.

Tabela 1. Kontakt respondentów z metodą KGR przed szkoleniem wg kryterium stażu pracy (N=47)

Kategorie odpowiedzi

1-5 lat stażu pracy

6 i więcej lat stażu pracy

Razem

n

%

n

%

n

%

Tak

11

44%

8

36,36%

19

40%

Nie

14

56%

14

63,64%

28

60%

Razem

25

100%

22

100%

47

100%

Źródło: badania własne.

Dominującą grupę stanowią w każdym przedziale osoby, które nie spotkały się z metodą Konferencji Grupy Rodzinnej przed szkoleniem. W pierwszej i drugiej kategorii stażu pracy rozkład odpowiedzi jest zbliżony do siebie. Napawa pewną nadzieją fakt, że metoda KGR jest wprowadzana w małopolski system pomocy społecznej od 2006 roku i już 40% ankietowanych miało kontakt z metodą przed szkoleniem. Nasuwa się przypuszczenie, iż metoda stanowi nowy, ciekawy pomysł na pracę z rodziną.

Tabela (Tabela 2) poniżej przedstawia odpowiedzi respondentów na pytanie brzmiące: czy metoda Konferencja Grupy Rodzinnej jest wartościową propozycją pracy z rodziną w sytuacji problemowej?

Tabela 2. KGR jako wartościowa propozycja pracy z rodziną wg respondentów (N=47)

Lp.

KGR jako wartościowa propozycja   pracy z rodziną

n

%

1.

 Tak

46

97,87%

2.

 Nie mam   zdania

1

2,13%

3.

 Razem

47

100%

Źródło: badania własne.

Zdecydowana większość respondentów jednogłośnie uznała metodę KGR za wartościową propozycję pracy z rodziną. Aż 98 % badanych tak uważa, żadna z badanych osób nie jest przeciwna i tylko 2 % badanych osób nie ma zdania na ten temat.